(Openbaring 1: 9)

Aan het begin van het laatste Bijbelboek lezen we dat Johannes zich op het eiland Patmos bevindt. Ik weet niet wat het woord 'eiland' bij u oproept. Het zou kunnen zijn dat je op een najaarsdag wegdroomt, en jezelf in gedachten verplaatst naar een zonovergoten eiland dat je eens hebt bezocht. Wat was het mooi daar, kon ik nog maar even terug! Ja, het leven op een eiland kan heerlijk zijn, maar het heeft ook zo zijn beperkingen. Vroeger waren veel eilanden alleen per boot bereikbaar. Dat kon afgesloten en soms zelfs opgesloten voelen. En dat kan, in figuurlijke zin, nog steeds zo voor u zijn. Dat er wel mensen in je buurt zijn, maar dat het je niet lukt om contact met hen te leggen. Dan kun je jezelf soms ook wel op een eilandje voelen. Lekker rustig, maar eigenlijk te rustig, een beetje eenzaam…
Patmos is een mooi eiland en ook groter dan velen denken. Tegenwoordig wonen er wel zo’n 3000 mensen. Daar valt best wel te leven, zou je denken. Maar onze hoofdpersoon, Johannes, is er tegen zijn zin. Hij is er namelijk naartoe verbannen omdat de Romeinen, die toen in dat deel van de wereld de baas waren, niet zoveel ophadden met het christelijk geloof. Omdat ze vonden dat de verering van Jezus die van hun keizer in de weg stond. "Weg met Hem!", hadden ze gedacht. "Probleem opgelost, geen last meer van die man, en van zijn invloed op anderen!" Wat een enorme vergissing, want dan ver geet je God van de Bijbel en zijn macht.
Als je denkt dat de Schepper van hemel en aarde door afstanden of door water kan worden tegengehouden, dan denk je veel te klein over Hem. Hij is juist een expert in het bereiken van mensen die op een eiland zitten.
Dat doet Hij door zijn Geest, die niet aan tijd of plaats is gebonden en absoluut geen last van watervrees heeft. We zien het in zijn werk gaan, want Johannes krijgt, op zijn eiland, van God zelf bezoek. Het gebeurt op dezelfde dag waarop zijn geloofsgenoten op het vasteland ook samenkomen, op zondag. God geeft Hem een openbaring, een soort visioen, waardoor hij dingen ziet die met het blote oog niet waarneembaar zijn.
In zijn visioen ziet Johannes Christus, Die in al zijn op­ standingsheerlijkheid aan hem verschijnt. Het overwel­digende daarvan jaagt Johannes in eerste instantie schrik aan, maar de Opgestane zelf maakt hem duidelijk dat Hij deze knecht juist wil bemoedigen. Dat doet Hij door zijn zegenrijke rechterhand op Johannes te leggen, waarmee Hij zegt: "Johannes, je zit wel op een eiland, maar God is je niet vergeten, en Hij is ook je zusters en broeders in de verdrukking niet vergeten. Hij houdt jou en hen vast, door alles heen!"
God is niet veranderd. Zoals Hij, over het water, naar het eiland van Johannes kwam en hem bemoedigde, zo komt Hij naar mensen toe die hier en nu op een eiland zitten. Wees ervan overtuigd: Hij kent je. Hij weet wie je bent, en wat je nodigt hebt. Stort daarom je hart voor Hem uit in gebed en laat Hem voor je zorgen. Geen zee van eenzaamheid, verdriet, of ongeloof waar hij niet overheen kan en wil komen!
 

Ds. B.F. (Bas) Bakelaar
november/december 2023