(Hooglied 4:1)

Nee, deze meditatie gaat niet over de liefde tussen twee mensen die in deze tijd van het jaar zo gemakkelijk ontvonkt. Waar deze overdenking wel over gaat is de kerk. Misschien kun je jezelf daar weinig bij voorstellen, want op de kerk wordt meer dan eens flink gemopperd. Het grondpersoneel doet van alles fout, de preken worden meer dan eens ouderwets gevonden, en het gaat er vaak veel amateuristischer aan toe dan in de wereld om ons heen. Bovendien werd de kerk in de afgelopen jaren geconfronteerd met een heuse slijtageslag door de coronapandemie. Diverse onderzoeken laten zien dat 20 tot 25% van de kerkgangers niet meer terugkeert…

Het bovenstaande is niet mooi. Klopt de kop boven dit stukje dan wel? Nou ja, we moeten eerlijk toegeven dat het zevende vers van Hooglied 4 niet op de kerk van toepassing is. Daar staat immers te lezen: “Alles aan u is mooi, Mijn vriendin, er is geen enkel gebrek aan u”. De vraag is echter of dat wel geldt voor je geliefde. Is die objectief gezien zonder enig gebrek, of komt het door de manier van kijken dat je hem of haar zo lyrisch omschrijft?

Calvijn noemde de kerk zijn moeder, en dat deed hij omdat het volgens hem de plek is waar wij Het Leven ontvangen. Natuurlijk zijn moeders, evenals vaders, niet zonder gebreken. Maar als je over je moeder spreekt heb je het wel over de vrouw die je gebaard heeft. Bij die verhouding past toch geen nuchtere en zakelijke omschrijving… Het is vast ook daarom dat de Heidelbergse Catechismus in zondag 21 niet vraagt: “Wat zie je van de kerk?”, of: “Hoe omschrijf je de kerk?”. Nee, er wordt een andere vraag gesteld: “Wat geloof je van de heilige, algemene, christelijke kerk?” Ja, en dan moet u zelf zeker niet nalaten om het bijbehorende antwoord op te slaan, dat o.a. spreekt over de Zoon van God die mensen vergadert uit het hele menselijk geslacht en hen bijeenbrengt in een gemeente, die Hij beschermt en voor wie Hij zorgt tot in eeuwigheid. En dan de verwondering: dat ik daar bij mag horen!

Ja, maar heeft de kerk niet haar tijd gehad? Kijk maar naar het meest recente onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau, dat aangeeft dat in 2022 nog maar 33% van de Nederlanders gelooft in een persoonlijke god, en dat de trend verder neerwaarts is? U heeft gelijk, dat zorgt niet voor vrolijke gevoelens in de pastorie. Maar alle hoop is nog niet vervlogen, want ik las eerder al in een heel oud geschrift, in het 27e artikel van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, “… dat  de heilige kerk door God bewaard en staande gehouden wordt, tegen het woeden van de gehele wereld, hoewel ze soms zelfs een tijdlang tot niet gekomen schijnt te zijn in de ogen van de mensen”.

Het is waar, de kerk gaat soms door bijzonder moeilijke tijden. Maar wat is de plek mooi waar het over Jezus gaat en ons in Hem vergeving van zonden en eeuwig leven wordt aangeboden! Is het daarom niet hoog tijd om te stoppen met mopperen en klagen: koren op de molen van Gods tegenstander(!), en die in te wisselen voor regelmatige lofzang en gebed? MissieNederland helpt ons daarbij met het volgende gebed:

Als ik kijk naar uw lichaam
kan ik zo hard zijn in mijn oordeel.
Lang niet iedere dag lukt het me om te zeggen:
Kerk, ik vind je mooi!
Mijn ogen zijn verblind
door teleurstelling of pijn.
Maar dan bedenk ik ineens:

Wij zijn uw lichaam, uw kerk.
Waarom zou ik afwijzen
wat U heeft gegeven?
Uw lichaam is prachtig,
ontving alles om leven te brengen,
in onze wijken, in de wereld.

Help mij, Jezus, om te zien wat U ziet,
om met liefde te kijken en te zeggen:
Kerk, ik vind je mooi!

Ds. B.F. (Bas) Bakelaar
april 2022