(Jesaja 43: 2-3a)

 

Jesaja 43 is een belofte aan het volk Israël in ballingschap. Ze zijn door koning Nebukadnezar weggevoerd naar Babel en dreigen daar de moed verliezen. De Israëlieten denken dat God hen daar vergeten is, hen aan hun lot overlaat. In die ellende komt een profeet op het toneel. Hij komt hen namens God zeggen dat ze niet bang hoeven te zijn. God gaat mee als het volk door het water moet. En Hij gaat ook mee als het volk door het vuur zal moeten gaan. “Het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.”  (NBV)

Een voorbeeld van hoe die bescherming eruit kan zien, vinden we in Daniël 3. In dat gedeelte gaat het over Sadrach, Mesach en Abednego die weigeren het 30 meter hoge, en 3 meter brede beeld, dat staat voor Nebukadnezar en zijn macht, te aanbidden. Dat eist de dictator van alle volken die in Babel rondlopen. Iedereen moet daarvoor op zijn knieën neervallen zodra het orkest gaat spelen. En wie het niet doet zal voor straf in een vurige oven worden geworpen…

De drie vrienden van Daniël worden verraden. Een stel Chaldeeën meldt de koning dat zij weigeren mee te doen. Nebukadnezar is woest en laat de oven tot zeven keer heter stoken dan normaal. Een dreigende, ja zelfs ronduit angstaanjagende, situatie! Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik daar had gestaan…

De vrienden van Daniël vertrouwen zonder aarzelen op hun God. Het is belangrijk om hierbij te vermelden dat ze er niet automatisch vanuit gaan dat hun God hen uit het vuur zal redden. Nee, ze weten dat ze geen wonder van hun God mogen eisen. Hij is immers niet hun knecht. Zij zijn het van Hem! Daarom geven ze de koning te kennen: “Majesteit, ook al redt onze God ons niet uit het vuur, dat beeld van u zullen we nooit en te nimmer aanbidden!”.

Ja, en dan gebeurt er toch een wonder. De mannen die Sadrach, Mesach en Abednego wegbrengen komen meteen om, zo heet zijn de uitslaande vlammen. Maar de drie mannen in het vuur blijven zonder problemen rondlopen! Of beter gezegd: het zijn er geen drie maar vier… De koning roept op een gegeven moment zelf uit: “Ze zijn ongedeerd en de vierde lijkt op een godenzoon!”

Snapt u wat er aan de hand is? Hier wordt de belofte uit Jesaja 43 vervuld: al moet je door het vuur, je zult niet verbranden, want Ik ben met je! De uitleggers zeggen: die vierde man, dat is de engel des Heren geweest. Hij, die we in het Oude Testament regelmatig tegenkomen als vertegenwoordiger van God op aarde. Deze ‘beschermengel’ beneden wijst vooruit naar de persoon en het werk van de Here Jezus.
Is het niet prachtig wat hier gebeurt? Het eindigt ermee dat de koning de drie mannen uit de oven naar buiten roept. Daar worden ze bekeken en grondig geïnspecteerd. Maar ze hoeven niet naar de 1e hulp, zelfs niet naar de huisarts. Nee, er staat: “Ze zagen dat het vuur geen vat had gekregen op hun lichaam. Geen haar op hun hoofd was verschroeid, hun jassen waren nog heel, er hing zelfs geen brandlucht om hen heen”.

Nogmaals wil ik zeggen, benadrukken, dat het bovenstaande een wonder is. In de meeste gevallen gaat het niet zoals in deze wonderlijke geschiedenis over de drie vrienden van Daniël. Uit ervaring weet ik iets van het verdriet dat er kan zijn bij nabestaanden van burgers of brandweermensen die zijn omgekomen. En u zult zelf ook voorbeelden kennen, misschien wel heel dichtbij…

Mooi is het dan, dat brandweermensen onderling vaak een heel sterke band hebben. Je steunt elkaar in vreugde en verdriet. Helemaal goed af ben je als je mag horen bij die God over wie het gaat in Jesaja 43 en Daniël 3. Dan is er immers altijd Iemand bij je, waar je ook doorheen moet, of het nou door het water is, of door het vuur, of nog weer iets anders. En ook al is er dan geen wonder, en schiet je leven op aarde erbij in, Jezus Christus houdt je door alles heen vast. Hij is sterker dan de heetste vuren waar je ooit voor zult komen te staan. Ja, zelfs sterker dan de dood!

Ds. B.F. (Bas) Bakelaar
februari 2020